نوعی سمندر مکزیکی در عمیق ترین غار های آبی کشور های آسیای شرقی زندگی می کند که خودش را حتی با گرسنگی هم تطبیق داده است تا از شدت تاریکی،کمبود غذا و اکسیژن،نمیرد!
این سمندر حتی در اصلاح تولید مثل نسل های جدید،باله هایی که با آن ها شنا می کرد را نیز حذف کرده تا انرژی کمتری مصرف کند.حتی چشمانش هم به مرور،از بدنش حذف شده اند و کور مطلق است!
این موجود،نمونه بارزی از "عادت" به هر جهنمی است!جهنم تاریکی،تنهایی،گرسنگی و هر مصیبت دیگری!
اما چرا دایناسور ها منقرض شدند؟!
اگر کسی از من پرسید،نمی گویم آن ها به جهنمِ عصر یخبندان "عادت" نکردند!
میگویم گردن دایناسور ها بلند بود!زیادی هم بلند بود! دنیا داشت کوتاه و کوتاه تر می شد و دایناسور ها،گردن بلند خودشان را،به کوتاهی دنیا ترجیح دادند و محترمانه،منقرض شدند.
