قانون جنگل

تنهایی من

به اندازه یک جنگل

وسیع

و وحشی است!

این تکه سنگ سرد کنج منظومه

همه سنگ ها از اول سنگ بوده اند؟!یعنی سنگ زاده شده اند؟!یعنی پیش از آن که سنگ شوند،رگی،قلبی،تاب و تبی نداشتند؟همین طور سفت و سخت ، زاده شده اند؟!

یعنی این منظومه،به حد کافی سنگ بالفطره نداشت که آدم هایش باید به مرور،سنگ شوند؟!

این همه سنگ به چه درد می خورد؟!

انقراض محترمانه

نوعی سمندر مکزیکی در عمیق ترین غار های آبی کشور های آسیای شرقی زندگی می کند که خودش را حتی با گرسنگی هم تطبیق داده است تا از شدت تاریکی،کمبود غذا و اکسیژن،نمیرد!

این سمندر حتی در اصلاح تولید مثل نسل های جدید،باله هایی که با آن ها شنا می کرد را نیز حذف کرده تا انرژی کمتری مصرف کند.حتی چشمانش هم به مرور،از بدنش حذف شده اند و کور مطلق است!

این موجود،نمونه بارزی از "عادت" به هر جهنمی است!جهنم تاریکی،تنهایی،گرسنگی و هر مصیبت دیگری!

اما چرا دایناسور ها منقرض شدند؟!

اگر کسی از من پرسید،نمی گویم آن ها به جهنمِ عصر یخبندان "عادت" نکردند!

میگویم گردن دایناسور ها بلند بود!زیادی هم بلند بود! دنیا داشت کوتاه و کوتاه تر می شد و دایناسور ها،گردن بلند خودشان را،به کوتاهی دنیا ترجیح دادند و محترمانه،منقرض شدند.

ایجاد شدی توی تنم،مثل یه بحران!

میترسم از این منِ تکرار شونده

هیهات اگر گردش دنیای خودم دوّار نباشد!

می پاشد از هم مغز خودم در اثر تیر

ای وای اگر سر راهِ سَرَم دیوار نباشد...

لرزیده تنم بَم به بَم و بند به بندش

نکند عاقبت این تنم آوار نباشد؟!

هی زمین خوردم و زمین خورد خودم را

بعیدنیست سرازیری قبرم هم هموار نباشد!

دار و ندار دنیا!

بخند...آب شود این سنگ توی سینه!

من،نبش دستانت شعر غمگینم!

یک روز از دست هایت کتاب مینویسم...
یک روز مینویسم دستانت،تابستان و زمستان بودند
مینویسم دستانت،خنکای باران بودند اواخر تابستان
دستانت،بلور های برف بودند وسط زمستان
انگشت هایت،قندیل های بلور آجین بودند در غار خونی قلبم
مینویسم انگشت هایت،ریشه بودند در درخت گلوی من
و پوست دستانت را مینویسم...سپیدی برف بر گردنه ی کوهی که یک دخترک روستایی،از پنجره ی خانه چوبی اش میبیند...

آهنگ آبی

Vola, Canzone Blu

Piena Di Nostalgia

Quando Ti Canto Sento La Mia Tristezza Volare Via

Vola, Canzone Blu
Quanta Malinconia
Con Le Tue Note Dolci In Un Momento Ti Porti Via

آهنگ غمگینت را بخوان...پر از نوستالژی و سرشار از مالیخولیا!

آهنگ غمگینت را بخوان...آهنگ غمگین تو،بال پرواز به غم های من می دهد!